ik de huidlige vorm “horen” kinderen die “afwijken” ook niet. Dat betekend niet dat zij naar een andere school moeten, maar dat de scholen moeten veranderen. Dit is een heel langdurig proces… En ja dan loop je als leerkracht tegen eenhoop dingen aan, maar het is voor een “hoger”doel.
Kinderen leren van elkaar. Dat het lijkt dat kinderen het niet naar hun zin hebben, als ze afwijken, kan komen omdat de “gewone”kinderen niet gewend zijn, dat er kinderen zijn die sommige dingen niet kunnen. Om een voorbeeld te noemen: onze zoon, even kort door de bocht: gedragsgestoorder heb je ze niet. en ik kan het weten, ik kom ook nog uit dit werkveld. (in de huidige schoolsituatie is hij dan ook helemaal niet geschikt om gewoon in een klas mee te draaien, wat dat aangaat is hij te vroeg geboren) Hij heeft een tijdje op het schoolplein meemogen spelen in de pauzes met leeftijdsgenoten. In het begin werd hij gepest, hij was anders, maar al snel gingen kinderen hem helpen, hem dingen leren, samen spelen. Na een maand was hij hun gelijke… niet kwa nivo, maar een volwaardig groepslid. Hij heeft deze periode geen gedragsproblemen laten zien. Zowel onze zoon als al die kinderen hadden er dus wat aan dat ze samen waren. (voorkomen van zinloos geweld? anderen zijn anders, hoe ga je ermee om? elkaar helpen…)
een jaar later was hij daar weer en die kinderen waren van school, hij werd weer opnieuw gepest…..
Daarnaast is het ook een manier van kijken wat veranderd moet worden. Als eerste: kijk niet naar de onmogenlijkheden van het kind, maar naar de mogenlijkheden. Alleen dan krijgt elk kind kansen.
Ten tweede, denk in oplossingen, niet in afschuiven. (en soms is dat idd dat het echt niet kan, maar dit is niet bij voorbaad de keuze… er is zoveel mogenlijk)
Als laatste, plaats je als school niet op een voetstuk, maar probeer het “probleem”samen met de echte deskundigen (ouders) op te lossen. Ook een school loopt tegen muren op, netzoals de ouders…