“Zo snel mogelijk lezen is helemaal niet het doel van het onderwijs.”
Nee, de middelmaat regeert. Het zou daarentegen wel een van de doelen moeten worden. Bedenk eens, dat men niet drie, maar zes moderne vreemde talen zou kunnen leren door alleen sneller te lezen. Je huiswerktijd met de helft bekort, alleen doordat je niet verklankt. Het zal niet voor iedereen weggelegd zijn, maar nu negeren we de mensen, voor wie het wel weggelegd is. Het hele productiewezen is gericht op meer in minder tijd en ik zou niet weten, waarom het onderwijs daar een uitzondering op zou moeten zijn. Onderwijs is toch investeren in de kwaliteit van de bevolking mede met het oog op een zo soepel mogelijke inpassing in het economisch proces.
“Ze beloven dat uw kind na de schoolopleiding kan rekenen, lezen en schrijven op een aanvaardbaar niveau.”
Lezen op spreeksnelheid is niet meer aanvaardbaar, althans we doen ons hier moeite de aanvaardbaarheid daarvan ter discussie te stellen.
“Huidige methoden hebben zich al tientallen jaren in de praktijk bewezen en hebben een link met de pedagogiek en de psychologie.”
Lavell heeft je al verteld, dat de huidige methoden door de onderwijsuitgevers bepaald worden zonder enige wetenschappelijke onderbouwing. Ze maken fraaie (en te dure) vierkleurenboeken met harde kaften en CD-roms en vergeten, dat leren vooral zwoegen is.
“U bent zelfs in staat om na uw schoolopleiding zelfstandig een alternatieve methode te kiezen waarmee u denkt uw kennis nog verder uit te bouwen.”
Die methode bestaat uit afleren van wat je geleerd is, dus tijdverspilling. Voer het meteen in in het basisonderwijs en veel mensen nemen nooit kennis van snellezen, omdat ze door het onderwijs naar de middelmaat van de arbeidsmarkt en het sociale en openbare leven gedirigeerd zijn. Smeed het ijzer dus als het heet is.
“Hoe durft u trouwens te proberen om een commercieel product op te dringen aan het onderwijs waarvan nog niet eens bekend is of het nut heeft, of het bruikbaar is en of kinderen ermee kunnen lezen? Eerst onderzoeken en de resultaten tonen.”
Dat is communistisch denken. Een communist denkt, dat het kapitalisme zo slecht mogelijke producten maakt tegen een zo hoog mogelijke prijs uit het oogpunt van winstmaximalisatie. Elke verhoging van kwaliteit verlaagt immers de winst. Het is juist omgekeerd: veel commerciële organisaties leveren kwalitatief hoogstaande producten en de producten van de Sovjetunie en sovjetinstellingen zoals ons onderwijs en de gezondheidszorg leveren slechte producten tegen een lage prijs of redelijke producten tegen een absurde prijs. En als ze op hun kwaliteit aangesproken worden, vragen ze altijd een miljard extra, waarvan onduidelijk is, wat er nu mee gebeurt.
Voor onderzoeken is 20 jaar de tijd geweest, die tijd is niet benut. Dus, jammer, beurt voorbij (wat hebben ze di twintig jaar dan wel gedaan overigens) en nu schop in de grond.