Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Karel de Gucht
Je zult maar een leerling hebben, die je met complexe getallen om de oren gooit en jij hebt als docent bedacht tijdens je studie, dat dat niet zo belangrijk was.
“Dat is zoveel effectiever dat het opleidingsniveau van de begeleider minder belangrijk is, als die begeleider zelf maar in staat is te begrijpen wat er in het lesboekje en de handleiding daarvoor staat.”
Nee, je moet ook je eigen kennis kunnen toevoegen en zelf sommen kunnen bedenken of voorbeeldzinnetjes als het een taal betreft. Stel je geeft Italiaans en je lesboekjesschrijver heeft bedacht, dat nevenvormen hinderlijk zijn en dus niet behandeld hoeven te worden. Dan moet jij met je kennis wel in staat zijn deze toe te voegen, als de leerling die echt nodig heeft. Anders wordt de educatieve uitgeverij de onderwijsinstelling en dat is niet de bedoeling. Dus puur op cognitief niveau gaat de bekwaamheid van de docent verder dan het lesboekje te begrijpen.
“Nee, ik vind het helemaal niet erg dat de leerkrachten van tegenwoordig geen knappe koppen meer zijn.”
Vind ik wel erg. Bovendien gebruik je “geen … meer”, dus er is een tijd geweest dat men het wel normaal vond. Hadden de 20e-eeuwers het dan mis? Je hebt toch een voorbeeldfunctie nodig. Als je je judoleraar na een lesje meteen over je rug haalt, dan neem je die man toch ook niet serieus, Als leerling verwacht je toch, dat als hij zegt: “Probeer maar,” dat hij met een nieuw trucje komt, waardoor het toch niet zo makkelijk lukt.
“Stel je geeft Italiaans en je lesboekjesschrijver heeft bedacht, dat nevenvormen hinderlijk zijn en dus niet behandeld hoeven te worden.”
Als Italiaans je moedertaal is en je hebt in die taal een diploma behaald en wel de nevenvormen geleerd, dan kun je dat.
Mooi voorbeeld: In de moderne taalmethodes Frans, Engels en zelfs Duits, zijn vervoegingen ondergeschikt. Vroeger (in mijn tijd) begon je daar juist mee. Ik heb mijn kinderen dat dus kunnen leren omdat ik dat zelf geleerd heb.
Maar je moet niet steeds zo afwijken van het onderwerp. Ik heb het niet over Italiaans, maar over Nederlands en de kernvakken lezen, schrijven en rekenen.
“Hadden de 20e-eeuwers het dan mis?”
Hier doe je alsof het een geplande keus was om knappe koppen voor de klas te zetten. Dat is helemaal niet zo. Het was het lot van de knappe koppen uit de arbeidersklasse. Het hoogst bereikbare. Dat is veranderd en daar doe je niks meer aan. Je kunt moeilijk knappe koppen verplichten om leerkracht te worden. Bovendien zijn ze elders nodig.
Je hebt toch een voorbeeldfunctie nodig."
Ik weet niet wat je bedoelt. Voorzover mensen terugkijkend zich een voorbeeld of ‘idool’ of belangrijk figuur uit hun leven kunnen herinneren, zijn dat personen die ze zelf gekozen hebben. Soms is dat een leerkracht, soms een tante, soms een klasgenoot. Je kunt niet iemand voor de klas zetten en bij decreet bepalen dat die persoon ‘de voorbeeldfunctie’ van die leerlingen is. Dat maken de leerlingen zelf wel uit.
“Als je je judoleraar na een lesje meteen over je rug haalt, dan neem je die man toch ook niet serieus”
Flauwekul. De coach van de kampioen is niet beter in de sport dan de kampioen. De beste voetbalcoach is niet altijd de beste voetballer geweest. Tot prestatie of voortgang brengen is iets anders dan de prestatie leveren.
Het is niet erg om het niet beter te weten of te kunnen dan je pupil. Het is wel erg om te doen alsof je het beter weet of kan, terwijl dat in werkeljikheid niet zo is. Mijn oudste heeft erg veel last gehad van leerkrachten die de uitleg die hij bij zijn antwoorden gaf niet begrepen en het wel zonder meer fout rekenden. Dat is vervelend. Maar dat is volgens mij vooral een kwestie van mentaliteit. Veel leerkrachten vinden, net als jij, dat leerkrachten vanalles beter moeten weten. Maar dat alleen maar vinden, maakt het nog niet tot werkelijkheid. Je kunt beter realist zijn en weten dat leerkrachten niet alles beter weten. Leerkrachten die zich dat realiseren, zijn bereid om in te gaan om de uitleg die een leerling bij het eigen antwoord geeft en samen op zoek te gaan naar het juiste antwoord.
Die leerkachten zijn er ook. Daar valt van te leren, al is het maar hoe je je eigen denken kunt controleren.
Maar nogmaals: in plaats van in te gaan op wat ik zeg, verschuif je de discussie naar de kwaliteit van leerkrachten en het schoolonderwijs. Van lieverlee diskwalificeer je dat onderwijs als geheel. Dat vind ik schromelijk overdreven. Ondertussen onderschrijft het wel mijn pleidooi om de schoolplicht af te schaffen, waarvoor dank.
Nee, iemand die geen Italiaans gestudeerd heeft, maar van wie het alleen zijn moedertaal is, maakt te veel fouten. Dat is in het Nederlands en Engels ook zo. Je hebt iemand nodig met een graad in die taal. Anders hadden ze in de jaren vijftig ook een gastarbeider voor de klas kunnen zetten.
Ik wijk niet af, ik geef zoveel mogelijk voorbeelden, zodat je ziet, dat het algemeen geldt.
“Mooi voorbeeld: In de moderne taalmethodes Frans, Engels en zelfs Duits, zijn vervoegingen ondergeschikt.”
Zo snel mogelijk geheel van buiten knallen. Het werkwoord is de kern van je zin, is het allerbelangrijkste.
“Leerkrachten die zich dat realiseren, zijn bereid om in te gaan om de uitleg die een leerling bij het eigen antwoord geeft en samen op zoek te gaan naar het juiste antwoord.”
Ja, dan ben je net het administratiekantoor, dat zijn klanten gebruikt omdat het zelf geen dossier kan bijhouden. Vind ik toch gezichtsverlies hoor.
Ik vind dat er gewoon naar het kind gekeken moet worden of het er aan toe is om over te gaan naar de volgende groep.
Zo ken ik een voorbeeld van een meisje dat met 5 jaar naar groep 3 is gegaan (ze werd 6 in december) en dat de basisschool en middelbare school prima heeft doorlopen.
Een kind dat misschien in maart al 6 is geworden en nog te speels is om naar groep 3 te gaan kan wat mij betreft nog beter een jaartje kleuteren.
Geldt ook voor uw dochter. Vind het echt raar dat dit soort grenzen dus nog bestaan!
Zie elk kind als individu en geef het onderwijs op niveau!
