Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
M Lavell
“Sommige ouders verwachten van ons dat we van de vijf en een half uur durende schooldag toch minstens een uur aan hun kind persoonlijk aandacht schenken. Met vijfentwintig kinderen in de groep gaat dat dus echt niet.”
'Een uur' is overdrachtelijk bedoeld, neem ik aan. Maar je hebt gelijk. Sommigen hebben geen beeld van de klas en de gewone beperkingen van een groep. Mij lukt het altijd aardig om dat uit te leggen. Ik vind het de taak van de school om dat uit te leggen en dat moet steeds weer opnieuw, want er zijn steeds nieuwe ouders.
Mij valt wel eens een soort verveling bij scholen op. Zo van ‘moeten we het weer uitleggen’ of ‘kunnen die ouders nou nooit eens….’
Die klachten zijn ook weinig realistisch. Honderd keer iets aan een ouder vertellen betekent niet dat je klaar bent. Er staan elk jaar weer minstens 60 nieuwe die blanco binnenkomen op de stoep. Velen weten van niks of hebben hun eigen schooltijd als referentiekader.
“En vinden vervolgens dat wij onze aanpak dan maar speciaal voor hun kind moeten aanpassen. Kan soms. Maar meestal niet. En weer ”schiet de leerkracht te kort.“”
Tja, maar hier is toch meer uit te leggen. De wet zegt erover in artikel 8
“4. Ten aanzien van leerlingen die extra zorg behoeven, is het onderwijs gericht op individuele begeleiding die is afgestemd op de behoeften van de leerling.”
Dat laat weinig ruimte voor het mogelijke excuus ‘kan niet’. Dat wil niet zeggen dat een school altijd maar zich in bochten moet wringen, maar moet volgens mij wel betekenen dat er samen met de ouders een oplossing gevonden wordt die desnoods ook buiten schooltijd of onder schooltijd maar buiten school tot probeersels leidt.
