Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
M Lavell
Is het een probleem dat ze ‘voor’ is? Zo ja, haal haar dan van die psz af. Probleem opgelost.
“Mijn persoonlijke mening is dat je de lat voor een kind niet te hoog moet leggen, want het is vreselijk moeilijk voor zo'n kind om later een stapje terug te doen.”
Voor hoogbegaafden geldt doorgaans dat een te lage lat een nog groter probleem is. Ze _zien_ en _weten_ dat ze verder zijn dan er van hen gevraagd wordt. Dat zo'n juf dan toch nog steeds blijft vragen welke kleur of vorm iets heeft, brengt ze in de war. Je kunt daar het gevoel van krijgen niet serieus genomen te worden, of denken dat de juf eigenlijk iets anders van je wil, alleen is niet duidelijk wat.
“Bovendien moeten ze toch ook gewoon kunnen spelen….. ??”
Ja en nee. Kleuters krijgen ‘speels leren’ aangeboden en ervaren dat als spelen. Dat ze ervan leren hebben ze meestal niet door. Kinderen die het spel al kennen of doorhebben, die ervaren het niet als spelen maar als moeten.
Voorbeeld: We _weten_ allemaal dat we voor onze gezondheid moeten bewegen, maar (bijna) niemand houdt het vol om daarvoor rondjes te gaan hollen of naar een sportschool te gaan. Bewegen om het bewegen is saai, vinden volwassenen ook. Lopen om van de auto naar de supermarkt te gaan, niet. Je hebt dan niet eens door dat je beweegt.
Om hoogbegaafden aan de gang te houden is het dus belangrijk dat er een einddoel ligt dat ze verder brengt dan ‘moeten plakken’. En vaak is dat een leerdoel. Het probleem is dat juffen, vooral in de kleuterklas, het voor de andere kinderen vaak niet leuk vinden om voor één kind veel hogere doelen te stellen. Kleuters zijn namelijk ook niet gek. Die zien heus wel dat die ene veel moeilijker opdrachten krijgt waar ze zelf bij in het niet vallen.
“Een ander punt is dat ze, anders dan de meeste ”hoogbegaafde“ kinderen (jeetje wat een zwaar woord), sociaal emotioneel wel heel erg sterk is.”
Dat is een misvatting. De meeste hoogbegaafden zijn ook sociaal emotioneel ver voor. Het punt is dat er juist op dit gebied in de kleuterklas iets van ze gevraagd wordt dat ook zij nog niet op kunnen brengen en wat voor volwassenen zelfs moeilijk is.
Ze mogen niet lachen om de rare zinnen van de klasgenootjes, niet zeggen dat dat plaksel nergens op lijkt, niet zeuren als die ene kleuter het spel verstoort en moeten begrip hebben dat die kleuter het eigenlijk niet begrijpt en dus ridderlijk hun eigen spel in het water laten vallen.
“Bovendien is ze ook heel erg mondig, totaal niet verlegen en komt ze voor zichzelf op. ”
Precies. En dat moet ze dan allemaal inslikken uit pieteit met de klasgenootjes. Vraag dat eens aan een brugklas bijvoorbeeld. Die kunnen dat ook niet. Dus komen er botsingen met kindjes die gaan huilen en juffen die het kind ‘niet aardig’ vinden. Er komen ook idiote opdrachten. Zo mocht mijn zoon (5 toen) een spreekbeurt houden, maar hij moest dat wel zo doen dat de rest van de klas het begreep.
'Sociaal emotioneel achter' betekent hier geen aansluiting met de klasgenoten kunnen vinden. En dat klopt vaak wel, maar niet omdat het kind achter is, maar juist voor.
“Maar ze vind de peuterzaal ook wel leuk, ook het knutselen, ze levert alleen betere kwaliteit af en is eerder klaar dan de rest van de groep….”
Als ze het zelf leuk vindt, dan is er geen probleem. Als ze werkelijk hoogbegaafd is, zal dat haar hele schoolloopbaan zo zijn. Je kunt dan de school als een gezellige plek om samen te zijn zien en het ‘leren’ vooral buiten school doen. Hobby's, boeken, films, spelen met andere (oudere) kinderen.
Heel wat hoogbegaafden fietsen zo moeiteloos door hun schooltijd. Er is geen reden voor paniek dus.
Misschien is het wel verstandig om met de school eens te gaan praten en te vragen wat zij zoal met hoogbegaafden doen. Ik zou verder vooral een nuchtere houding aannemen en je dochter er zoveel mogelijk op voorbereiden dat dat verschil in niveau er voorlopig zal zijn en dat kinderen die haar niet begrijpen daar niets persoonlijks mee bedoelen. Als je daar duidelijk in bent, dan snapt ze dat als ze een jaar of vijf is. Normaalgesproken komt dat begrip met een jaar of zeven pas.
