Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
jk
Mijn Kids (VO) zijn al de hele week thuis.
Een rooster met 800 lesuren en dan nog de nodige uitval, moet daar voor hitte nog meer vanaf?
Hetzelfde geldt voor de basisschool kids:
maandag school
dinsdag schoolreisje
woensdag vrij
donderdag school (incl. watergevechten)
vrijdag vrij
Oh ja, en vorige week hebben ze de hele week vakantie gehad omdat het zo zielig is dat onze regio laat is met de schoolvakantie's…. weet niet of het zielig is voor de kinderen of de juffies.
hier gaan ze gewoon de hele dag naar school hoor. En na deze week nog vier weken, dus alleen maar fun kunnen ze zich nog niet permiteren. Hoe houd je ze dan nog 4 week bezig. Gewoon doorgaan lukt ook wel. Maar desalniettemin vind ik de Nederlandse scholen qua bouw niet erg geschikt voor deze temperaturen
DE VRIJE SOLLICITATIE
Essay over een nieuwe manier van solliciteren.
Ieder jaar, vooral in augustus en september melden velerlei jongeren zich op de arbeidsmarkt en verder het gehele jaar door velerli werklozen en één van de middelen, die daarbij gehanteerd worden, is de sollicitatiebrief en het curriculum vitæ (c.v.). Talloos zijn de handboeken, die precies voorschrijven, hoe zo’n brief eruit behoort te zien. Formalistische taal moet vermeden worden, want het moet er allemaal “snel†uitzien. Het niet mogen ontbreken van het c.v. is een van de zaken, die mij het sterkste opvalt. Het wel mogen ontbreken daarvan is een van de kenmerken van een geheel andere wijze van solliciteren, die ik hier uit de doeken wil doen. Daaraan voorafgaand, ga ik in op de redenen, die mij gedreven hebben, een nieuwe sollicitatievorm te ontwikkelen.
Een van die redenen is, dat men zich nauwelijks kan onderscheiden op de huidige wijze. Omdat vorm vrij strak vastligt, c.v., brief met “middels dit schrijven …â€Âof “blij verrast reageer ik …â€Â, moet iedere sollicitant zich volledig onderscheiden op het punt van originaliteit, terwijl afwisseling van vorm ook wonderen kan doen. Als deze afwisseling van vorm originaliteit met zich meebrengt, dan hebben we nog meer gewonnen.
Afwijken van de vorm is afwijken van de norm en daarom is de vrije sollicitatie bij uitstek geschikt voor mensen, die zich afvragen, waarom dingen zo zijn, zoals ze zijn. Deze mensen zullen via hun vrije sollicitatie dan ook diensten aanbieden met betrekking tot het veranderen van bedrijfsprocessen. Een vrije sollicitatie om te gaan werken achter een kassa is theoretisch mogelijk, maar gaandeweg het schrijven zal de sollicitant merken, dat deze vorm niet goed past en dat een vacaturesollicitatie passender is, of nog beter: een sollicitatieformulier.
Dat brengt ons meteen op een hiërarchie in de verschillende tactieken van het verwerven van inkomsten, gerangschikt van strikt naar vrij:
1. sollicitatieformulieren
2. vacaturesollicitaties
3. open sollicitaties
4. vrije sollicitaties
5. bedrijfsfolders
De bedoeling van de vrije sollicitatie is dus tussen de open sollicitatie en de folder in te gaan zitten. De open sollicitatie is te bédelend. Hoe mooi ook verpakt, de samenvatting, die een werkgever eruit distilleert is: “Ik heb inkomsten, dus een baan, nodig, kunt u me alstublieft helpen.†Een persoonlijke folder sturen kan ook, maar deze is niet op het bedrijf toegesneden en de kans op reactie is gering. Bovendien bent u als ‘ondernemer van uw arbeidskracht’ misschien nog niet zo professioneel als de folder doet blijken. De geadresseerde organisatie komt er vervolgens achter op het punt te staan een gewone arbeidskracht in dienst te nemen.
De vrijheid, die een bedrijfsfolder biedt, nemen we echter wel over in de vrije sollicitatie. Geen verhaal, dat je in één kantje behoeft te vertellen, maar lekker uitweiden over wat je bezighoudt, alle gedachten op papier zetten, voorbeelden aanhalen, heilige huisjes afbreken, alles wat de gewone sollicitatiebrief ons verbiedt, mag nu. U kunt er een betoog van maken om van te smullen.
Een tweede reden om voor de vrije sollicitatie te kiezen, is dat het c.v. achterwege kan blijven. Een vrije sollicitatie houdt in: niet alles uit gewoonte doen, maar je bij alles afvragen, waarom iets zo gedaan wordt. Een c.v. is niet meer dan een zelfontworpen formulier, waarin je je verantwoordt, wat je van jaar tot jaar gedaan hebt. De vrije sollicitatie gaat uit van het principe van gelijkwaardigheid, dus voor verantwoording is geen plaats. De vrije sollicitatie is een kunstvorm, die gebezigd wordt door mensen met een hoog gevoel van eigenwaarde, mensen, die doordrongen zijn van het besef, dat hun bestaan ertoe doet, dat ze hun omgeving willen beïnvloeden, hun stempel willen zetten op de samenleving en niet als grijsmuizerige Vinexbewoner even arm aan ervaring en verdieping willen gaan als dat ze gekomen zijn. Een formulier al het c.v. is, is een standaardisatie, een poging mensen in een hokje te stoppen, en dat is nou net, wat het besproken menstype niet wil. Het c.v. is wel vaak vereist, maar dat sturen we in een later stadium pas aan de werkgever op.
Nog een reden is, dat de sollicitant iets nieuws wil aanbieden, althans iets vernieuwends voor de organisatie. Dat verdraagt zich slecht met de standaardsollicitatiebrief, waarin weinig plaats in om aan te geven, hoe je over vernieuwingen denkt. Mijn vernieuwing is “klantgedrevenheidâ€Â. “Klantgedrevenheid, accuratesse en resultaatgerichtheid staan bij mij hoog in het vaandel,†heeft een andere reactie tot gevolg als een gehele uitleg over klantgedrevenheid met als voornaamste kenmerk een verhandeling, wat jij verstaat onder klantgedrevenheid. Zo komt de werkgever erachter, dat jij daar niet iets clichématigs onder verstaat of erger, dat je ergens een kreet opgevangen hebt, maar dat je erover nagedacht hebt. Iedere vrije sollicitant moet dus in zijn betoog (het betoog vervangt de brief) met iets geheel nieuws komen en dit uitwerken.
De belangrijkste kenmerken hebben we nu besproken:
- geen c.v. bijvoegen
- iets nieuws te berde brengen
- geen brief van één kantje, maar één betoog
Een vierde kenmerk, dat zich aan mij meedeelde, toen ik mijn eerste vrije sollicitatie maakte was, dat clichés geheel vermeden worden. Niet door mezelf daartoe te dwingen, zoals je in een sollicitatiebrief zo vaak ziet, maar geheel natuurlijk. Het vrije karakter van het betoog laat de creativiteit en originaliteit kennelijk de vrije loop, zodat we aan het bovenstaande rijtje “afwezigheid van clichés†kunnen toevoegen. U kent die clichés wel; ik zal de belangrijkste geven:
- spreekt mij aan, wat mij vooral aanspreekt
- het werken met mensen
- zowel in een team als zelfstandig
- in een persoonlijk gesprek
- via deze weg
- dat is precies wat ik zoek (wil)
- op het lijf geschreven
- hoog in het vaandel
- accuratesse
- kan ik me prima vinden
- zie ik mezelf
- met grote belangstelling
Een cliché is een uitdrukking, die ongeveer, maar niet precies het gedachtebeeld in woorden uitdrukt. Bij sollicitatiebrieven ga ik er vanuit, dat ze ronduit onjuist zijn. Mensen willen graag een baantje en willen dus voldoen aan de gestelde eisen. “Ach, met een beetje goede wil kan ik best voor teamplayer, accuraat iemand, stressbestendige of graagmetmensenwerker doorgaan.†Helaas moet je je echter geweld aandoen om te worden, wat je niet wil; een goede personeelsfunctionaris prikt daar zo doorheen, maar stel je komt er toch doorheen, dan zijn de gevolgen erger, wanneer de graagmetmensenwerker toch liever met dingen blijkt te werken. De oorzaak is gelegen in de de-werkgever-naar-de-mond-pratende clichés. Deze kunnen we geheel vermijden door een betoog in het kader van een vrije sollicitatie te schrijven. U heeft geen boekje nodig, waarin staat “vermijd clichésâ€Â, om deze vervolgens tegen uw natuurlijke neiging in te vermijden, maar u vermijd ze van nature in uw zelfvormgegeven betoog. Een cliché in een betoog zal u komisch voorkomen. Met clichés bedoel ik overigens niet een weinig originele aanvangszin als “middels dit schrijven …†Dat zijn conventies, die weinig kwaad kunnen. Dat u ‘middels’ in uw brief gebruikt hebt, zal u niet na vijf jaar opbreken in uw werk, dat ‘kan ik me prima vinden’ gebruikt hebt wel.
Een vrije sollicitatie moet nieuwsgierigheid wekken, dus u kunt ook van andere conventies afzien. Stuur hem gewoon via de mail naar info@.nl. Zet er uw sleutelwoord in, betrekking hebbende op de vernieuwing, die u aanbiedt en zet erbij, dat de mail bedoeld is voor P&O, personeelszaken of HRM. Ga niet likken en achterhalen, wie die belangrijke mensen binnen de organisatie zijn, die zich even over uw sollicitatie gaan buigen. Ga ervan uit, dat u en uw zaak belangrijk genoeg zijn om ook terloops opgemerkt te worden. Ga ervan uit, dat een goed bedrijf ogen en oren voor vernieuwende tendensen heeft en ook uw als terloopse opmerking geplaatste sollicitatie als een nieuwe kans zien. Gooit het bedrijf de sollicitatie weg, dan is het waarschijnlijk te traditioneel voor u. Heeft Florence ook zo’n diepe, onuitwisbare indruk gemaakt op u. “Waar heeft de schrijver het nu ineens over?†is misschien uw logische gedachte. Maar serieus, heeft de voormalige stadsstaat een diepe indruk op uw achtergelaten? Bedenk, dat dat komt, doordat de stichters en de grootmakers ervan niet op traditionele wijze te werk zijn gegaan, maar de vernieuwing niet geschuwd hebben. De De’Medici waren de beroerdsten en de kwaadsten niet om geheel nieuwe concepten uit te proberen; een stadsstaat gebaseerd op de verdienste van de koopman was hun ideaal; de opkomst van de bourgeoisie. Renaissance!
Onbeduidende steden hebben tegenwoordig forse inwoneraantallen. Dat is iets om vraagtekens bij te zetten, want waarom wordt een Visby met 20.000 inwoners, een Brugge met 200.000 inwoners in de Middeleeuwen, wel een eclatant succes en Vinexwijken als Leidscherijn, Almere, Nieuwegein en dergelijke niet. Creëren we niet te veel eenheidsworst? Toch minstens 200 mensen in Almere moeten borrelen van de originele ideeën. Waarom zetten ze die niet om in een vrije sollicitatie? Waarom zijn het geen bouwers? Is de conditionering naar de ondernemingsgewijze productie zover voortgeschreden, dat we al onze durf op dit gebied verloren zijn. Voor de renaissancist waren de omstandigheden gevaarlijker; de doodsdreiging als gevolg van hun ideeën en werken waren veel reëler als onze dreiging van wat afkeuring en hoongelach. Moet de 21e-eeuwer niet eens uit zijn schulp ontwaken? Een beetje meer Hanzementaliteit.
Nadat we zojuist de manier van richten van een sollicitatie besproken hebben en vooral wat ons daarbij belemmert, nu enige woorden over de opbouw en inhoud van het betoog. We dienen iets nieuws te bieden en dat te larderen met anekdotes en voorbeelden. Geef uit uw huidige werkkring of in een vroegere werkkring een voorbeeld aan van een handeling of geheel van handelingen, dat uw kernidee goed onderschrijft.
Geef minstens één anekdote. Mensen zijn verzot op anekdotes en het is een verademing tussen alle mensenwerkers- of dat-spreekt-mij-aanbrieven. Met de anekdote geeft u automatisch aan, wat u aanspreekt, namelijk het komische of merkwaardige van de anekdote. Ik gebruik wel eens de volgende anekdote van mijn oud-leraar wiskunde in mijn sollicitatiebetogen:
Op een bepaald moment, ergens in de late jaren 60, kwam er een onderzoek naar de katholiciteit van onze school. Ik had het getroffen, haha, ik kwam als lekendocent in een groepje met drie paters-docenten. Eén van de vragen was: “Waarom kom je naar school?” De antwoorden moesten genoteerd worden op een antwoordvel. Aarzelend vulde ik het in mijn ogen eerlijke antwoord in: “voor mijn salaris”. Ik spiekte ook even bij de paters en met een onderdrukte glimlach en verbazing las ik de woorden: “gedreven door de Heer”.
Dit bedoeld ter lardering, wat ik onder klantgedrevenheid versta. Niet jezelf of de leerlingen staan pimair centraal, maar een maatschappelijk doel, gepersonificeerd met “de Heerâ€Â. Niet dat ieder bedrijf katholiek of van een andere religieuze overtuiging dient te worden, maar het laat zien, dat een onpersoonlijk belang moet prevaleren, zodat ieders persoonlijk belang optimaal gewaarborgd is. “Het algemeen belang is iets, dat me altijd aangesproken heeft,†is veel minderzeggend dan een goede anekdote.
Dan bent u wellicht bang, dat de lengte of aard van uw betoog irritatie zal wekken. Dat vang ik af met een PS’je of zoals dat tegenwoordig heet met een disclaimer. Ik zet er eenvoudigweg onder:
P.s.: u heeft een nieuw type sollicitatie ontvangen, de zogeheten vrije sollicitatie, die in de hiërarchie “vacaturesollicitatie - open sollicitatie - vrije sollicitatie” op de enkele woorden geleden geschetste wijze haar plaats inneemt. De werkwijze wekt misschien verbazing of irritatie; dit is geenszins de bedoeling. De bedoeling is de sollicitant meer als ondernemer dan als werknemer neer te zetten en niet om hem aan een betrekking te helpen, maar om hem een oplossing te laten bieden voor problemen in organisaties.
Dan dringt ze de vraag op: “Denkt de afdeling P&O nu, dat ik geheel Nederland rondmail met een soort van bedelbrief. De mens lijdt het meest onder het lijden, dat hij vreest en nog meer onder de angst voor angst, maar ook dit heb ik afgevangen.
P.s.: ik ben geen Maria Duval, die overal een mailtje rondstuurt als een soort kettingbrief. Deze mail is (rechts-)persoonlijk aan NN gericht. Uiteraard wed ik niet op één paard en biedt mijn expertise ook aan bij andere organisaties binnen en net buiten uw bestaanscirkel.
U ziet, dat u voor originaliteit weinig moeite gedaan behoeft te worden, wees juist vooral origineel!
Aan ons rijtje kenmerken kunnen we nog een toevoegen:
- geen c.v. bijvoegen
- iets nieuws te berde brengen
- geen brief van één kantje, maar één betoog
- afwezigheid van clichés
- de vrije sollicitatie is een kunstvorm
Zie het vooral als een kunst. Ik heb me bij het ontwikkelen laten inspireren door de Florentijnse Renaissance. Veel van wat deze renaissancisten deden, zagen ze als kunstvorm en door hun enthousiasme leverde hun dat gigantische economische voorspoed op. De kunst staat bij ons in het teken van gesubsidieerde armoede. De ware kunst trekt zich niets aan van economische wetten en gaat haar eigen gang en vraagt ook niet om subsidie of ze is juist economisch zeer succesvol.
Mocht uw vrije sollicitatie aanslaan, dan zit de maatschappij zo in elkaar, dat het verkrijgen van een baan of opdracht u middels het betaalde salaris of honorarium de erkenning oplevert, die u wil. Mocht u vrije sollicitatie niet succesvol zijn, dan heeft u een goede manier om uw sollicitatieplicht in te vullen. Niet steeds die vervelende nepbrieven, waarin een soort cynisme naar het bedrijfsleven speelt, maar u heeft een mooie kunstvorm, waarin u zich kunt bekwamen gedurende uw hopelijk zo kort mogelijke arbeidsloze leven. Maar het lijkt me sterk als een goed opgezet betoog u windeieren zou leggen.
Tot slot wil ik me nog toeleggen op enige vragen, die u mogelijk zou kunnen hebben.
Keurt het UWV/de Sociale Dienst dat wel goed?
Beide uitkeringsinstanties verlangen dat u regelmatig solliciteert. Vroeger was het voldoende om één keer per maand te solliciteren. Op het maandelijkse formulier stond namelijk “Heeft u in de afgelopen periode gesolliciteerd?†Als u één keer gesolliciteerd had, heeft u aan deze plicht voldaan. Dat hingen ze niet aan de grote klok, maar omdat er nergens een aantal genoemd werd, konden ze niet veel beginnen. Sinds het UWV over is gegaan op weekbetalingen, moet een WW’er minimaal een keer per week solliciteren. Omdat alles tegenwoordig via het CWI loopt, moet de bijstandsgerechtigde dat ook. Deze kwantiteit is dus vrij eenvoudig te meten, moeilijker wordt het, wanneer we het over de kwaliteit hebben. Theoretisch zou u kunnen volstaan met een mailtje aan de digitale infobalie met de tekst “Heeft u een baantje voor me. Laat me snel iets weten, ik heb geld nodig.†Uiteraard is dat prutswerk, maar dat is niet te onderbouwen. Stijl is een vrij iets, dat niet in wetgeving te vangen is. Wat de een slecht vindt, vind een tweede geweldig en wat die tweede geweldig vindt, vindt een derde maar middelmatig. Of u een goede of slechte brief schrijft, is derhalve niet objectief vast te stellen, maar slechts gebaseerd op meningen.
Om al te grote nepheid eruit te krijgen, is het tegenwoordig verplicht contactpersoon en telefoonnummer te vermelden. Hier doorkruist echter het verschijnsel e-mail de nieuwe regelgeving. Uw consulent zou kunnen zeggen: “U heeft zomaar naar de digitale infobalie gemaild en niet eerst naar een contactpersoon gevraagd.†Uw verweer daarop kan echter zijn: “Ik heb de e-mail in plaats van de telefoon gebruikt en als ze het zinvol vinden dat ik solliciteer, dan kom ik vanzelf achter de contactpersoon. Met de e-mail kan ik eigenlijk meteen de sollicitatie doen, waardoor de eerste informatieronde en het daadwerkelijk schrijven van de brief naar elkaar zijn toegegroeid. E-mail ligt tussen telefonie en posterijen in. U voert een achterhaalde discussie.†Dus u kunt gewoon doorgaan met schrijven naar info@bedrijf.nl.
Een nog verdere stap is echt gaan kijken naar de inhoud. Men kan over de vorm vallen, bepaalde woordkeuzes, uw c.v. en het ontbreken daarvan. Vaak doet zich dit probleem voor, als u op een verplichte sollicitatiecursus zit. Dat doet men niet voor niets. Aan de balie zult u minder met de billen bloot moeten, dan wanneer u deel uitmaakt van een cursusgroep. Maakt u zich niet ongerust. Vrije sollicitatie is een kunstuiting, in ieder geval een vrije expressie, die niet door wetgeving in te snoeren valt; dus wat de communicatiedame u ook wijst maakt: nergens in de wet staat, dat u moet solliciteren met uw c.v. erbij, u zou zich zelfs kunnen beroepen op de Wet Bescherming Persoonsgevens. U mag toch wel zo voorzichtig met uw gegevens zijn, dat u deze pas in tweede of derde instantie verstrekt. Ik heb eens gehoord, dat iemand niet mocht vermelden, dat hij geen rijbewijs had; dat was “negatiefâ€Â. Negatief lijkt me echter, als je uitgenodigd bent en de werkgever er tijdens het gesprek naar vraagt en je moet antwoorden, dat je het niet hebt. Ze kunnen je ook wijzen op andere negatieve draaien in je brief. Laat u echter niet van een van uw elementairste mensenrechten beroven, i.e. het recht op vrije expressie. U kunt onderbouwen, waarom u het zo doet als u doet. Dat is een mening, maar dat is de onderbouwing van uw consulente ook.
Kan het bedrijf geen stappen ondernemen, als ik ze min of meer dwing tijd te steken in een kunstvorm?
Bedrijven krijgen dagelijks heel veel folders en andere onbedoelde post over de vloer. Ik ga ervan uit, dat u niet een hele trits namen in de adresregel van uw mailtje zet, dus wat dat betreft zal uw schrijfsel weinig verschil maken. Bovendien gaan we ervan uit, dat de verkregen aandacht ook verdiend is, omdat u iets nieuws brengt. Dit kunt u ook onderbouwen, omdat vrij solliciteren wel enige regels kent, zoals ik deze heb vastgelegd in dit essay.
Kan ik niet een slechte naam krijgen in sollicitatieland als ik ongebruikelijke sollicitaties verstuur?
De angst voor het dorpsgekimago is onderdeel van de angst om boven het maaiveld uit te steken. De boventoon van vrij solliciteren is ludiek: u brengt iets nieuws, wat misschien niet nieuw lijkt, u gebruikt anekdotes, een veel te lange brief in de optiek van de personeelsfunctionaris. De ondertoon is echter serieus: vanuit uw individualiteit en originaliteit wilt u daadwerkelijk iets betekenen voor het bedrijf. U wilt niet de zoveelste schadebehandelaar of afdelingschef toevoegen aan het bedrijf; uw wilt iemand toevoegen, die daadwerkelijk het verschil gaat maken, iemand, die voor het voortbestaan van het bedrijf hard nodig is. Natuurlijk kan dat argwaan wekken bij traditionalistische bedrijven, maar die zullen uw sollicitatie eerder wegklikken, dan dat ze er een dossier van maken of naar Tros Opgelicht sturen. Solliciteer vanuit uw rechtschapenheid en betrokkenheid en nooit uit cynisme.
Stel het lukt niet, moet ik dan weer teruggaan naar vacaturesollicitaties?
U hoeft niet terug te gaan, u kunt beide naast elkaar doen. U kunt alle vijf de vormen naast elkaar doen. Vrij solliciteren is geen levenswijze, die geen andere vormen naast zich verdraagt, het komt voort uit een levenswijze, namelijk een vrije of mogelijk vrijgevochten levenswijze. Er is niets ertegen, dat u uw kans om aan het werk te komen zo groot mogelijk maakt. Veel mensen maken van de vacaturesollicitatie in de laatste regels een open sollicitatie, waardoor de pointe van de vacaturesollicitatie geweld wordt aangedaan. U hoort mij niet tegen vacaturesollicitatie zijn, waar ik me tegen afzet is de vanzelfsprekendheid, de bijna-wettischheid, dat een sollicitatie bestaat uit een traditioneel briefje met een c.v.’tje. Er bestaan meesterlijke vacaturesollicitaties en slechte vrije sollicitaties. Misschien kent u het spel Wolfenstein. De Amerikaans soldaat beschikt gaandeweg het spel naast zijn pistooltje en mesje ook over een automatisch geweer en bovendien een joekel van een mitrailleur. Als hij de zegeningen van de mitrailleur heeft leren kennen mag hij de bloeddorstige herdershonden dan niet meer met zijn mesje doodsteken? Natuurlijk, want dat kost hem geen kogels.
Stel ik schrijf een meesterlijke vrije sollicitatie, maar onderscheid me op het gesprek niet van de overige baantjeszoekers. Hoe moet ik dat aanpakken?
U moet beseffen, dat u anders het bedrijf binnenkomt als vrije sollicitant dan wanneer u voor een salaris komt. U bent in feite een collega-ondernemer, die met een andere ondernemer op gelijkwaardig voet over bedrijfsproblemen spreekt. Als u binnenkomt als regulier baantjeszoeker, zal dat inderdaad bevreemding opwekken. Behalve zich de nieuwe manier van schrijven eigen maken, moet u zich dus ook de nieuwe manier van presenteren eigen maken. Zo onderhandelt u niet over het salaris, maar over de prijs, die, vanwege de vele fiscale en maatschappelijke voordelen, wordt uitgedrukt in een salaris. Het denken moet ook na de indiensstreding om: u gaat een business solution bieden; dat is wat anders dan p.c. aan en maar productie draaien. U gaat, tenminste in mijn geval onder het sleutelwoord klantgedrevenheid, samen met andere medewerkers het proces optimaliseren: vragen waarom dingen zo gebeuren, zoals ze gebeuren, adviezen geven enzovoort. Misschien heeft u een ander sleutelwoord of sleutelzin. Een mogelijke sleutelzin zou kunnen zijn: “kantoor en computer: woorden met gelijke etymologie, maar waarom werken ze zo verschillendâ€Â. U zou de werkgever behulpzaam kunnen zijn met de ombouw van zijn kantoor tot een grote computer, die dezelfde graad van betrouwbaarheid bereikt door het goed beschrijven van het proces. Kortom: u moet wel waarmaken wat u biedt.
Hoe komt u tot uw methode?
Uit onvrede met de huidige sollicitatiepraktijk, uit onvrede met vanzelfsprekendheden. Voorts heb ik in 2003 eens een heel epistel gecorrigeerd, ook een sollicitatiebrief van vijf kantjes. De sollicitant presenteerde hierin ook zijn gehele bedrijfsvisie en ondanks dat het me een beetje irriteerde, heb ik dit idee later toch wat uitgewerkt. Na er eens mee geëxperimenteerd te hebben, kwam meteen het idee op om de kern samen te vatten in een essay. Om vrij solliciteren ingang te doen vinden en burgerrecht te doen verkrijgen, heb ik er het etiket ‘methode’ op geplakt en het in een hiërachie geplaatst, in een hokje gestopt als het ware. Vrije sollicitanten hebben zo de mogelijkheid ergens op terug te vallen, wanneer er vragen over gesteld worden. Ik geef aan, dat ik de methode ontwikkeld heb, maar ik ben een aanhanger van het begrip ‘tijdgeest’ en veranderingen vinden ingang, wanneer de ‘tijdgeest’ er rijp voor is. Zo hebben de oude Gutenberg en Koster tegelijk de boekdrukkunst uitgevonden. Dat heeft meer met het uitstorten van ideeën door genoemde tijdgeest te maken dan met beider heren geniale gaven.
Is uw methode onderzocht?
Nee, integendeel. Ze is niet experimenteel vastgesteld. Het is iets, dat ook nog vorm moet krijgen, misschien voegt iemand nog een eigenschap toe of haalt er een weg. De methode is door verstandelijke overwegingen onderbouwd, maar er kan niet gezegd worden: 90% van de vrije sollicitaties is succesvol. Naar mijn mening is het de methode van traditionele sollicitatie ook niet onderbouwd. Mijn methode is daarnaast ook niet als stelling geformuleerd, maar houdt niet meer in dan solliciteren volgens een beperkt aantal regels, die dan nog voornamelijk de vrijheid van de methode benadrukken.
Is het niet beter het c.v. toch mee te sturen?
Bedenk, dat u vroeg of laat altijd een c.v. afgeeft, of u moet echt principieel weigeren. Diploma’s en getuigschriften en eventueel eigen werk overleggen kan dan ook. Uw vrije sollicitatie is echter een eerste belcontact, maar dan in de vorm van een mail. Doel is niet de werkgever zo volledig mogelijk te informeren, zodat hij de beslissing, tegenwoordig meestal een negatieve helaas, kan maken, maar om hem te prikkelen en nieuwsgierig te maken. Het c.v. is een formulier, dat de werkgever in staat stelt u in een hokje te stoppen. U maakt er door het c.v. mee te sturen een gemengde kunstvorm van tussen een open en een vrije sollicitatie. De vrije sollicitatie is al een tussenvorm, dus misschien kunt u, als u de behoefte een c.v. mee te sturen niet kunt onderdrukken, toch beter een open sollicitatie sturen.
Mogen de disclaimers ook wegblijven?
Ja, maar als u goed leest, ziet u, dat ik me daarin opnieuw aanprijs, dus ze hebben een dubbele functie. Toch getuigt het van respect om je lezer, die gewend is aan honderden van hetzelfde type sollicitatiebrieven en daardoor een beeld krijgt van ‘hoe het hoort’ even erop te wijzen, dat jij ook nog weet hoe het hoort, maar je dringende redenen hebt om er vanaf te wijken. De ‘body’ van je betoog is niet de aangewezen plaats om uw motivatie voor een open sollictatie uit de doeken te doen. Heel belangrijk is het niet: u kunt het gerust weglaten, zeker wanneer de methode meer ingang heeft gevonden, is de aanduiding ‘vrije sollicitatie’ even duidelijk als het inmiddels ingeburgerde begrip ‘acceptgiro’. Daar krijgt u ook geen toelichting meer bij.
