Kom kom, je moet jezelf niet al te serieus nemen. Beetje relativeren is gezond.
In het bedrijfsleven komt dit gedoe ook allemaal voor. Niet voor niets zijn er legio consumentenprogramma's en organisaties die dagtaken hebben aan het verslag leggen en doen van dit soort zaken. Wat dat betreft zijn leerkrachten en schoolleiders net mensen eigenlijk.
Wat dit gedoe extra naar maakt ivm onderwijs is dat je er zo afhankelijk van bent. Daar zou juist wat meer rechtsbescherming tegenover moeten staan. Helaas is dat er niet.
In het bedrijfsleven zijn werknemers wel beter beschermd. Werknemers weten precies wat hun rechten en plichten zijn. dat staat allemaal beschreven in hun contract. Scholen daarentegen, moeten volgens mij ook een schoolgids hebben waar die dingen in staan, maar er zijn maar weinig scholen die daadwerkelijk die dingen op schrift hebben staan. Ouders zijn trouwens ook emotioneler wanneer het om hun kinderen gaat. Wanneer het alleen om jezelf gaat dan ben je verantwoordelijk voor je eigen woorden en daden, maar een kind komt in een hele kwetsbare positie terecht. Je laat je kind wel de hele week bij iemand achter waar jij problemen mee hebt, of die het in ieder geval niet met je eens is.
“In het bedrijfsleven zijn werknemers wel beter beschermd.”
Ja, er is ‘personeelsrecht’ en er zijn contracten. In het onderwijs zijn leerlingen (of ouders) eigenlijk helemaal geen partij. Het is over hen geregeld, niet met hen. Er is geen vrijwillig gelijkwaardige overeenkomst tussen ouders en school. Er is leerplicht, verder niks.
Maar het wel regelen betekent niet verlost zijn van gedoe. Onderwijs is mensenwerk en daar zitten vervelende mensen tussen. Net als in het bedrijfsleven.
Praat me er niet van… Wij hebben een eigen bedrijf en kunnen hier zeker van meepraten! De verkopers hebben rechten, de timmerlui hebben rechten en de klanten hebben rechten. Als eigen baas kan je geen kant uit.
Een directeur op school houdt de hand boven het hoofd van de adjunct, die doet hetzelfde bij de coordinator/zorgverbreder, die vervolgens weer bij de RT-er en die weer bij de leerkracht. Hoe kun je dan een klacht indienen bij de leiding van een school?
Ik dacht altijd dat school een verlengstuk van de opvoeding thuis was, maar het begint erop te lijken dat het andersom is… Wij als ouders kunnen niet eens aanspraak maken op het recht dat ons gegeven is bij de geboorte van de kinderen, want dat telt op school niet. Hoeveel zotter kan het worden? je kan niet eens voor je kind opkomen, aan de andere kant kan de school wel zoiets onverantwoordelijks doen als kinderen achterlaten tijdens een schoolreis!
Waarom hoor je toch steeds dat ‘ze’ (lees leraren) een kind kunnen maken en breken?
Belachelijke uitspraak, maar helaas al te waar.
En als het je niet bevalt? Dan vertrek je toch met je kind naar een andere school?! Die overigens meteen op de hoogte wordt gesteld van dit ‘probleem’ gezin!! Want dát ben je als je niet alles van school over je kant laat gaan.
Ik dacht dat het over zou zijn toen mijn kinderen van de basisschool kwamen, wát een misvatting!
ZZ
Het citaat over hoe te handelen bij klachten kwam uit het Eindhovens Dagblad. Maar… elke school moet een klachtencommissie en het is logisch dat bij een klacht de juiste volgorde in de hiërarchie wordt gevolgd. Wie de klachtencommissie overslaat, zou daarop kunnen worden aangesproken bij het inschakelen van de rechter. Dus nog een citaat, ditmaal afkomstig van de website van OCW:
"Klachtenprocedure voortgezet onderwijs
Als u een klacht heeft over de gang van zaken op school kunt u de volgende stappen zetten:
In de eerste plaats moet u de klacht voorleggen aan de school zelf: bij de (klassen)leraar of -lerares, de directeur of rector;
Als overleg met de school geen oplossing biedt, kunt u het schoolbestuur aanspreken.
Vervolgens kunt u de klachtencommissie van de school inschakelen. Scholen zijn wettelijk verplicht een klachtencommissie in te stellen. De klachtencommissie bestaat uit tenminste drie leden, onder wie een voorzitter die geen deel uitmaakt van het bevoegd gezag of van het team van de school. Scholen zijn verplicht alle ouders, leerlingen en personeel te informeren over hun klachtenregeling. Bij de behandeling van een klacht kunt u zich door een ander laten bijstaan of vertegenwoordigen. Uw klacht zal altijd vertrouwelijk worden behandeld. Op de klacht moet binnen vier weken worden gereageerd. Het adres van de klachtencommissie vindt u in de schoolgids van de school.
Heeft de school, het schoolbestuur of de klachtencommissie geen afdoende antwoord op uw vragen, dan kunt u zich wenden tot de inspectie van het onderwijs. De inspectie houdt - namens de minister - toezicht op de scholen en is goed op de hoogte van de gang van zaken. "
Dan nog een reactie op ZZ:
Als docent zou ik niet thuis durven komen als ik twee leerlingen ergens zou hebben achtergelaten. Daarover geen misverstand. De keerzijde van de medaille is een probleem dat ieder die hetzij als deelnemer, hetzij als leider dagtochten of andere groepsexcursies heeft meegemaakt, wel kent: je moet altijd wachten op de laatste…
En die laatste (of: laatsten) heeft altijd een voor zichzelf aanvaardbaar excuus gereed; het maakt niet uit of je te maken hebt met jongeren of 55+ 'ers.
In dit concrete geval kwamen twee leerlingen een uur te laat; de bus met 30, 40 of meer? jongeren zou dus zo lang hebben moeten wachten. Niet alleen de vraag: kun je dat de rest van de groep (die blijkbaar wel de eindtijd had begrepen) aandoen? Maar ook:hoe houd je die groep al die tijd rustig???
Kortom: creatieve oplossingen voor dit probleem zullen zeker door betrokken docenten worden gewaardeerd!
Coördinator
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
:D:D