Praktijkvoorbeeld: onderwijs via video I-pod

Reels on Wheels - Language Learning for Commuter Students

Drie HAO-instellingen hebben hun onderwijs Engels ondersteund door inzet van video i-pods. De docenten hebben materiaal verzameld, van opdrachten voorzien en aan studenten aangereikt via video i-pods.

Wat was de aanleiding voor deze praktijk?

Contacturen vermindering voor talenonderwijs in het harde HBO en verschuiving naar zelfverantwoordelijk vreemde talen leren in de hogere leerjaren met minimale begeleiding.

Met welk doel is welk digitale tool ingezet?

Ervaring opdoen met het gebruik van video i-pods als laagdrempelige ICT-tool voor het zelfstandig leren van vreemde talen door studenten die veel met de trein reizen.

In eerste instantie was het project erop gericht om studenten hapklare brokken (‘meals on wheels’) te geven om ze daarna te stimuleren zelf materiaal te zoeken dat aansloot op hun individuele leerdoelen, zoals b.v. het verwerven van specifieke vaktaal of informatie over het land waar ze op stage willen gaan e.d.

Belangrijke subdoelen: verwerven van mediatechnische vaardigheden van de betrokken begeleidende docenten (projectleden), verwerven van inzicht in specifieke didactische benadering voor deze manier van leren, verspreiden van opgedane ervaring via een workshop voor collega’s van andere HBO-instellingen en stimuleren van niet- talen collega’s op de eigen instellingen om van laagdrempelige digitale middelen gebruik te maken in het onderwijs.

Wat heeft de praktijk opgeleverd voor docent(en) en studenten?

Deelnemers aan het project zijn technisch vaardiger geworden en het enthousiasme om van ICT gebruik te maken is toegenomen. Een aantal videoprogramma’s zijn van oefenmateriaal voorzien, bij een aantal podcasts is oefen- en of ondersteunend materiaal gemaakt, een lijst van geschikte programma’s die gedownload kunnen worden is opgesteld, instructie voor studenten hoe met podcasts om te gaan is gemaakt en er is een hands-on workshop gegeven voor belangstellende docenten.

Inbedding van mobiel leren in de organisatie: In twee modules is inmiddels geëxperimenteerd met het gebruik van tools voor mobiel leren. In plaats van boeken te kopen wordt studenten nu gevraagd mp3 spelers of vergelijkbare tools aan te schaffen en zelf uit een lijst van programma’s te kiezen met welke programma’s ze in zelfstudie hun taalvaardigheid willen verbeteren.

De docent controleert of er ook daadwerkelijk programma’s opgenomen zijn en of er iets mee gedaan is. Ook wordt in sommige lessen gebruik gemaakt van lesmateriaal dat vervolgens naar filmpjes op het internet verwijst en waarbij de studenten dan als huiswerk een opdracht krijgen bij zo’n filmpje. Opvallend is dat studenten wel steeds meer videofilmpjes die ze over hun onderwerp op het internet vinden in hun presentaties opnemen. Dat kan het gevolg zijn van redelijk frequent gebruik van dit soort materiaal door de Vt-docent. Formats die niet ondersteund worden of het ontbreken van een snelle internetverbinding blijken helaas vaak beperkende factoren.

Zijn er eveluatiegegevens beschikbaar, zo ja op:

Als je deze praktijk opnieuw gaat gebruiken, ga je dan iets veranderen/bijstellen? Wat?

Het aanleren van technische vaardigheden op afstand kan lastig zijn. Communicatie tussen niet-technisch georiënteerde docenten en een mediadeskundige verloopt per definitie niet altijd soepel, omdat er vaak op verschillende golflengtes gedacht wordt en daarom is frequent vragen en navragen belangrijker dan dat je op het eerste gezicht zou denken.

Het bewerken van het video-materiaal zelf – dus het invoegen van tekst e.d. blijkt in de praktijk met het materiaal dat je van het internet afhaalt niet mogelijk: vod-of podcasts zijn ‘gesloten’ eenheden en daar kun je niets aan toevoegen en dat beperkt je mogelijkheden.

Op zich is het vinden van voor de doelgroep geschikt materiaal op het internet niet moeilijk, maar een veelvoud aan formats maakt het soms lastig om materiaal te downloaden en als het voor studenten niet snel en gemakkelijk gaat, geven ze het op. Converteren is lastig en tijdrovend.

Studenten zien hun i-pods op de eerste plaats als muziekdragers. Er zijn studenten die filmpjes op hun i-pods kunnen zetten, maar de meeste studenten doen dat nauwelijks. Ze willen filmpjes op de computer kijken en niet op hun i-pod zetten. Dat was de aanleiding om met radioprogramma’s te gaan werken. Drie totaal verschillende programma’s zijn van ondersteunend en/of oefenmateriaal voorzien en voor nieuwsuitzendingen is een algemene worksheet gemaakt om in te spelen op de houding van deze studenten.

Opvallend was dat enkele oudere collega’s wel meteen enthousiast voor het medium waren en b.v. met veel plezier informatieve programma ’s op het vakgebied gingen downloaden om daar op gezette tijden naar te luisteren.

Wat zijn nog openstaande vragen waar je nog geen antwoord op hebt?

Hoe gaan we in de toekomst studenten zover krijgen dat ze zelf filmpjes op hun vakgebied gaan verzamelen en op hun i-pod gaan zetten om op (verloren) momenten te bekijken als een gemakkelijke manier om hun taalvaardigheid te verbeteren.

Heb je adviezen aan een docent die iets dergelijks wil gaan doen?

Bij het verzamelen van materiaal dient allereerst gekeken te worden naar de situatie van de auteursrechten. Als het materiaal niet auteursrechtenvrij is, heeft het absoluut geen zin om aan bewerking te beginnen, want het verkrijgen van toestemming achteraf om het materiaal te mogen gebruiken is vele malen ingewikkelder dan je zou denken en neemt veel te veel tijd en geld in beslag. De BBC b.v. is zeer veeleisend en gebruikmaking van hun materiaal is voor de meeste instellingen te duur.

Het is een misvatting om te denken dat studenten deze vorm van leren per definitie als geweldig ervaren: intrinsieke motivatie en een hele harde noodzaak om hun taalvaardigheid op korte termijn te verbeteren is een voorwaarde voor succes en ze moeten er extra creditpoints mee kunnen verdienen of het moet onderdeel van de opdrachten voor de reguliere modules zijn, waarbij toch regelmatig contact met de docent en medestudenten plaatsvindt.

Ook hebben de studenten naast i-pods vele andere gadgets waarop zij materiaal kunnen downloaden, o.a. mobiele telefoons en mp3-spelers. In de toekomst moet je zeker niet van één tool voor mobiel leren uitgaan.

Het begeleidend materiaal moet niet te uitgebreid zijn en omdat het voor- en achteruit spoelen op een i-pod niet zo snel gaat, moeten de fragmenten niet te lang zijn.

Ook moet de docent niet altijd materiaal bij een programma geven: studenten willen best een filmpje kijken, maar opdrachten erbij maken komt er domweg niet altijd van of weerhoudt hen ervan überhaupt iets te doen. Het is een kwestie van loslaten als het om zelfstandig leren gaat. Studenten vragen om bij te houden wat ze allemaal luisteren en kijken kan in sommige gevallen al een mijlpaal zijn.

Naam indiener

Marie-Constance Smeeman

Functie/rol indiener

Docente Engels / Projectleider Reels on Wheels

E-mail indiener

M.Smeeman@hasdb.nl

Indieningsdatum

26-5-2009

Naam instelling

HAS Den Bosch

Opleiding

Food en Business

Naam van het vak/studieonderdeel

Engels PSC

Studiejaar

1e jaars

Studievariant

Voltijd