Stelling: een persoon van enige dictie hoeft niet de standaardspelling in zijn geheel te volgen, maar mag op enige punten verantwoord afwijken, waar een ontwikkeld Chinees zijn eigen karaktertekens had.
Zo schrijf ik niet: “C'est un belle histoire,” maar: “C'est une bell'histoire.” En niet “C'est une cadeau de la providence”, maar: “C'est une cadeau della providence.”
Witte en groene boekje kunnen dus in de prullenbak.