HELP, wat nu??? (lang)

rebekka

25-04-2006 22:45

Ik hoop dat 1 van jullie mij (serieus) advies kan geven….
De situatie is ingewikkeld, maar zal het proberen kort en bondig op te schrijven:
Onze zoon: autist, verstandelijke handicap en flink wat gedragsproblemen.
Zijn school: op zich een super school, goed vooruit strevend en gaan ook probleemgedrag niet uit de weg. (dikke pluim voor de school!!!)
De klas: speciale klas voor autisten met een verstandelijke beperking.
Nu is de situatie zo, dat ik vind dat de juf onze zoon niet begrijpt. (noem het maar even zo) Normaal heb ik zoiets van: ach als hij onderwijs krijgt en hij ontwikkeld zich, prima, we hoeven niet dezelfde visie te hebben…. MAAR onze zoon zit helemaal niet lekker in zijn vel sinds hij deze juf heeft. Hij leeft veel meer “in zijn eigen wereld”als anders en is slecht aanspreekbaar. automultileerd meer als tevoren, woede aanvallen waar je eng van wordt. Hij ontwikkeld zich helemaal niet meer… Kan dingen wat hij voorheen heel goed kon ineens niet meer. Een voorbeeld daarvan is dat hij zijn lichaamsdelen niet meer kan aanwijzen. Anders gezegd, hij is zich niet meer bewust van zijn eigen lijf. Vanuit mijn eigen werk en cursussen die ik heb gevolgd daarvoor weet ik dat dit een basisvoorwaarde is voor “weerbaarheid”
Om een lang verhaal kort te maken: hij is zichtbaar ongelukkig.
Ik heb dit al een paar keer proberen te benoemen op school, maar de juf heeft echt een andere visie… Ik kan zo een paar tips geven waarmee het “probleem” ws voor de helft al is opgelost, maar ze geloofd me niet. Ze verschuilt zich op “groepsdynamica” “ik heb hem niet 1 op 1”“er zijn meerdere kinderen in de klas”en als laatste (waar ik erg boos over ben) “je hebt geen respect voor zijn handicap”
Ben door de directeur gevraagd een ochtend mee te draaien en te kijken of ik een tip kon geven. Ik ondekte dat ze eigenlijk nooit waarmaakt wat ze zegt. Dus als ze hem een opdracht geeft om iets te doen, bijv blijven zitten in de kring, dan heeft hij er volkomen maling aan en loopt toch weg… dit wordt goed gevonden… ik vind dat dit niets te maken heeft met hem niet 1 op 1 hebben… ik vind dat je ALTIJD moet waarmaken wat je zegt en zeker tegenover een autist. Doordat hij niet altijd moet luisteren, luisterd hij nooit. Dat heeft te maken met zijn handicap (autisme) hierdoor gaat hij enorm in zijn eigen wereld en krijgt hij een mega concentratie stoornis, met alle gevolgen van dien… Hij begrijpt de wereld niet meer….
Ik probeer steeds maar samen te werken met school… en dan in die zin dat ik, hoewel ik ook voor de klas heb gestaan, hoewel ik bergen met ervaring heb met autisten groepen en hoewel ik de meeste ervaring heb met onze zoon en de grootste voorderingen met hem boek, waak ik ervoor dat ik niet hun deskundigheid over neem… Ze denken dat het ligt aan te weinig medicatie, tegen mijn wens in laat ik toch de medicatie verhogen en kreeg hij een tijd meer als een kind van zijn leeftijd hoort te krijgen, ze willen hem niet helemaal mee op kamp, geen probleem, hij blijft de halve week thuis enz…zij zijn tenslotte degene die het moeten doen… Door de juf (dus niet door de school) wordt ik hierin echt tegen gehouden. ze benoemd ook letterlijk dat ze niet wil communiceren, (heel belangrijk met soortgelijke kinderen)
AL met al zit ik met een dillemma. Ik loop tegen een muur op, wat betrefd school. Ik kom er niet doorheen. Heb alles al geprobeerd, op een vriendelijke en meedenkende manier. Ik ben namelijk voorstander van open communicatie, van samenwerking enz… En niet van lijnrecht tegenover elkaar gaan staan en strijd voeren…ik denk namelijk dat er dan 1 verliezer is en dat is het kind (onze zoon)
Maar tegelijkertijd is hij mega-ongelukkig nu…. hij heeft verdorie vorige week een hap uit zijn arm genomen!!!!! Er moet wat veranderen…
Wat nu? hebben jullie een idee, ik weet het manelijk niet meer…
ow en een andere school is geen optie, die zijn er namelijk gewoon niet….
Egeltje

25-04-2006 22:55

Lieve Rebekka,
Als niet ervaringsdeskundige op dit gebied kan ik je niet van advies dienen, maar met een ander probleem heb ik er goede ervaringen mee om een hulpverlener (als je zoon of jullie gezin daar mee bekend is) te vragen mee te gaan als je weer een gesprek met de betreffende onderwijskracht, hebt en tevens te vragen of er een intern begeleider van de school aanwezig wil/kan zijn.
Sterkte, Jet
rebekka

25-04-2006 23:07

hulpverlener gaat al mee… (was erg handig toen uitkwam dat de leerkracht over ons aan het liegen was. Dan ben je als ouder wat geloofwaariger want hoe dan ook een leerkracht krijgt op 1 of andere manier eerder gelijk)
Van school uit zit de pedagoge erbij…
ALs ik iets benoem, met zijden handschoenen aan, dan wordt dat als 1 grote aanval gezien. Alleen al als ik benoem dat ik het niet goed met hem vind gaan en dat ik weet dat doelen die de leerkrachten aan hem stellen, doelen zijn die hij echt al jaren kent. (bijv zijn buik aanwijzen)
En omdat ze zich dus zo snel aangevallen voelen, slaan ze dicht….
petra

26-04-2006 11:50

Ik leef met je mee,rebekka.Ik heb zelf een zoon op het zmlk-onderwijs,je wordt als ouder gewoon niet serieus genomen en inderdaad wordt de leerkracht altijd geloofd boven de ouder.Ik heb ook altijd geloofd dat mijn zoon beter kon dan aangeboden werd,als ik dat aankaarte werd altijd gezegd;je mag deze kinderen niet pushen want dat werkt averrechts.Ik heb hem zelf leren lezen met behulp van een ouderwets leesplankje,volgens de school kon hij niet leren lezen!Hij leest nu op avi-8 niveau. Ik denk dat er weing aan te doen is,je moet de juiste persoon treffen die voor jouw en je zoon opkomt.Is een andere klas met een andere juffrouw geen optie?Wat mijzelf betreft;ik heb mij maar neergelegd bij de wet van de school,het was voor mij emotioneel niet meer op te brengen om te strijden met de school.
Ginny

27-04-2006 19:29

Wat zegt de leerkracht die hij vorig jaar had?
Kan deze leerkracht helpen/ bemiddelen?
Misschien is het mogelijk om een aantal dagen video-opnamen te maken in de klas om misschien zo duidelijk in beeld te krijgen wat er mis gaat: Is het groepsdynamiek, ligt het aan de juf of is het iets totaal anders?
Als consequent zijn een probleem is voor deze leerkracht, hebben de klasgenoten van jouw zoon daar dan niet ook last van?
Je zou eens voorzichtig kunnen informeren bij andere ouders wat hun bevindingen zijn.
Misschien neemt juf (of de directie) je serieuzer als meer ouders aangeven dit probleem te zien in de klas en kunnen jullie samen tot een oplossing komen.
rebekka

27-04-2006 23:52

helaas heb ik geen contact met andere ouders, de school is een uur rijden en hij wordt altijd per busje gebracht!
Ik heb een ochtendje meegedraaid. Ik wilde het graag, om te helpen oplossingen te vinden, de leerkracht wilde dit niet maar zei tegen de directeur dat ik dit niet wilde. De directeur vroeg het “dan maar” nog een keer… Graag was natuurlijk mijn antwoord.
Ik ben me namelijk heel erg bewust van de gedragsproblematiek van onze zoon. Ik ken hem door en door en “begrijp” hem heel goed. (hoewel ik wel atijd open sta voor nieuwe/andere visies…)
De dingen die ik heb gezien heb ik teruggekoppeld aan de juf. heel concreet dus… Alles wat ik zeg, wordt direct afgekapt met: dan moet ik hem 1 op 1 hebben. (ze staan met een leerkracht en een assistent op 8 leerlingen, dus echt een kleine klas)
Ik vind het heel lastig om in de rol van ouder over de groep te praten. Ik moet namelijk alleen praten over ons kind en niet over andere kinderen. Dat wil niet zeggen dat ik geen “jeuk” krijg als ik zie wat er allemaal gebeurd… Zeker omdat ikzelf ook altijd met deze doelgroep heb gewerkt.
Ik probeer aan te sturen dat ze het consulenten team inschakelen. Dan komt er iemand van buitenaf onze zoon (en juf indien nodig ) leren hoe te functioneren in de klas… Dat is 1 op 1 en ik hoop dat dat zoden aan de dijk zet… Helaas wil de directeur er (nog) niet aan omdat hij vind dat er voldoende expertise is binnen de school. kwestie van tijd denk ik…
Vorig jaar zat hij wel op dezelfde school, maar op het SO gedeelte en nu op het VSO gedeelte… dit is best een andere afdeling. Op 1 of andere manier communiceert dat niet zo goed… en daarnaast heeft deze juf, laten we zeggen moeite met hulp te vragen… Ik heb er al wel een paar keer op aangedrongen dat ze in gesprek gaan.
rebekka

28-04-2006 01:22

wat begrijp ik het goed wat je schrijft! de emotionele last… Onze zoon is een mega pittig ding, dat zal ik nooit ontkennen, maar zulke strijd, met scholen en instanties, dat is wat het echt zwaar maakt!!!!
Ik vind de afweging alleen moeilijk om het naast me neer te leggen, omdat hij er zelf nu ongelukkig van wordt. Soms denk ik: moet ik dat iets minder meegaand zijn met school en bijv het handelingsplan weigeren te tekenen als er geen goede doelen worden gesteld…. Het gevaar is alleen dat hij er dan uitgeschopt wordt en dan geen school meer heeft.

HELP, wat nu??? (lang)

rebekka

Egeltje

rebekka

petra

Ginny

rebekka

rebekka