zowel in als buiten de klas.

  • jos aalders alias zorro

    Hoe kom ik erachter of een kind verdrietig is?

    Als er in de naaste omgeving van een kind een geval van echtscheiding, scheiding door dood, verhuizing of een flinke ruzie heeft plaatsgevonden maakt dat diepe indruk op het kind. Kinderen kunnen echter heel verschillend op dergelijke situaties reageren. Het kind kan zijn verdriet heel direct tonen, waardoor het gelijk duidelijk is voor de leerkracht. Maar het kind kan zijn verdriet ook verbergen. Het verdriet uit zich dan bijvoorbeeld in bepaalde gedragsveranderingen en/of lichamelijke symptomen. Dit kan zelfs gedurende een lange tijd voortduren.

    Het is dus belangrijk om alert te zijn op alle gedragsveranderingen en/of lichamelijke symptomen die kinderen tonen, zowel in als buiten de klas.

    Kinderen kunnen de volgende reacties vertonen na een ervaring van scheiding (bijvoorbeeld scheiding door dood, verhuizing of echtscheiding):

    ongewoon stil en teruggetrokken zijn

    heel druk of uitbundig doen

    verminderde interesse

    onrustige slaap, nachtmerries, slapeloosheid

    angstig gedrag, niet alleen durven zijn

    om kleinigheden huilen of boos worden

    verminderde schoolprestaties

    verlies aan vaardigheden, zoals eten, praten en zindelijkheid

    lichamelijke klachten, hangerig zijn

    prikkelbaar zijn

    zich (mede) verantwoordelijk of schuldig voelen over het gebeurde

    stemverandering

    duimzuigen

    hulpeloos gedrag vertonen, verdrietige uitstraling hebben

    agressief gedrag vertonen

    verhoogde kwetsbaarheid en gevoeligheid bij het thema ‘dood en verdriet’.

    http://www.ministerievanjustitie.nl/b_organ/nhg/onderzoek/verdeelde_kind.htm

  • jos aalders alias zorro

    Toch vreemd?

    Dat hier geen leerkrachten op reageren?

  • helen

    hoi,

    Je stukje was al zo af,het is helemaal waar, maar ik wil best reageren.

    Het is me opgevallen dat er ook kinderen zijn die de thuiswerelden de schoolwereld gescheiden houden. Zij laten op school sociaal wenselijk gedrag zien en willen met de juf niet praten over de verdrietige gebeurtenis.Voor deze kinderen kun je alleen maar aardig en beschikbaar zijn. Verdrietige kinderendie wel geholpen willen worden door de leerkracht zijn voor de leerkracht niet moeilijk, wel verdrietig maar niet moeilijk.Soms vragen ze een beetje veel Het moeilijkst zijn de kinderen waaraan je merkt dat het slecht met ze gaat maar je weet niet waarom De ouders weten het ook niet of willen niet dat jij het weet of zijn zelf schuld. Dan komt e vraag kun je of moet je iets doen om het voor het kind gemakkelijker te maken.helen

  • jos aalders alias zorro

    Beste Helen,

    Bedankt voor de reactie!

    Op jou vraag of (kun je of moet je iets doen om het voor het kind gemakkelijker te maken)

    Ja ik denk het wel,geef het iets meer aandacht en vertrouwen,dan zal het kind er vanzelf over gaan praten!

    Ik vind dat leerkrachten daar toch wat allerter op moeten zijn,want een standje geven of straf is natuurlijk niet overbodig,maar weet dan wel waarom een kind iets doet?

    Mvgr Jos Aalders kinderombudsman.nl