“Bij maatwerk onderwijs zullen docenten verschillende toegevoegde waarden geven aan het product leerling in opdracht van ouders. Hierbij zal, als gevolg van het min of meer onvoorspelbare product leerling, er een intensief contact moeten zijn tussen opdrachtgever (ouder) en docent”
Wat een bizarre woordkeus. Hoezo ‘product leerling’?? En hoe kom je erbij dat ouders opdrachtgever zijn?
Verdiep je eens in de betekenis van de termen en de bijbehorende verhoudingen voordat je ze interessantdoenerig gebruikt.
Van het gesubsidieerde onderwijs is de overheid de opdrachtgever en is het product een inspanning in tijd. Er is niets individueels of ‘maatwerkerigs’ aan. Onderwijs is een massaproduct en levert masssa's ‘uren school’ op voor massa's leerlingen.
Wat dat aan toegevoegde waarde biedt voor individuele leerlingen, is volstrekt onduidelijk. ‘Geen’ is eigenlijk de meest waarschijnlijke uitkomst.
Scholen die ‘nieuw leren’ hebben vooral de kans om inkomsten te krijgen voor een zo minimaal mogelijke invulling van ‘school’. Het openstellen van het gebouw gedurende de voorgeschreven uren en voor de massa leerlingen, is voldoende om de tegenprestatie (subsidie) van de overheid te ontvangen.
De leerlingen worden in het nieuwe leren zelf verantwoordelijk gemaakt voor het eindresultaat en zelfs voor het volgen van lessen. ‘Zelfstudie’ mag ook. Hiermee wordt de toegevoegde waarde van onderwijs zo mogelijk nog onduidelijker.
Want waarom zou je naar school als je ook daar op zelfstudie en eigen verantwoordelijkheid bent aangewezen?
Kun je net zo goed thuis blijven en daar studeren.
Oh ja, één waarde blijft overeind natuurlijk: Leerplichtige leerlingen moeten hun uren, zelfstandig of niet, achter de hoge deuren van het schoolgebouw doorbrengen. Het eindproduct van onderwijs is zo in ieder geval dat het kinderen van de straat houdt.
Ik vind het onderwijs een beetje te duur voor wat het uiteindelijk oplevert.