Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Sans
Al scholen de stelling “non scholæ sed vitæ discimus” serieus nemen, dan moeten ze bijvoorbeeld al eens de meeste woorden, die betrekking hebben op school uit taalcursussen weglaten.
“Men leert niet voor de school, maar voor het leven.”
Persoonlijk vind IK het wel een goede stelling.
Ik vraag mij alleen af of het voor alle leerlingen wel zo goed werkt.
Wil je hiermee beginnen binnen het basisonderwijs, het voortgezet onderwijs of pas binnen het middelbaar-/ hoger beroepsonderwijs of enkel op de universiteit?
Op de universiteit zou het prima werken. (Ik denk dat dit voor veel studenten zelfs al geldt.)
Binnen het middelbaar en hoger beroepsonderwijs zie ik problemen.
De leerling moet hier immers bepaalde vaardigheden leren die belangrijk of zelfs noodzakelijk zijn voor het leren van een bepaald beroep. Ik ben het ermee eens dat hij zelf moet inzien dát die vaardigheden belangrijk zijn en niet dat hij het tentamen moet halen om de docent te plezieren.
Op de middelbare school vind ik het een moeilijke kwestie.
Veel jongeren zien ongetwijfeld in hoe belangrijk hun schoolopleiding is voor hun verdere toekomst. Ze doen hun huiswerk en verschijnen in de lessen. Ze maken hun tentamens omdat ze dit zelf belangrijk vinden en niet omdat de docent gevraagd heeft om de tentamenstof te leren.
Tegelijkertijd zie ik ook een grote groep jongeren voor me die met deze aanpak van lessen al helemaal afgeschreven zullen zijn. Zij die school écht als een verplichting zien en niet kunnen wachten totdat ze niet meer leerplichtig zijn. Zij die zich helemaal niet bezighouden met ‘algemene kennis’ of ‘persoonlijkheidsvorming’.
Deze mensen zijn er toch nog een klein beetje bij gebaat als zij de druk van een docent voelen die hen verplÃÂcht hun huiswerk te doen en niet te spijbelen.
Op de basisschool geldt hetzelfde.
Er zijn heel leergierige kinderen die zelfs heel veel hebben aan een dergelijke visie op school. Zij kunnen zo zelfs nog meer leren dan een regulier lesprogramma dat de leraar aanbiedt.
Leerlingen die school echter verschrikkelijk vinden en het liefst thuis achter de computer spelletjes spelen, kun je echt niet duidelijk maken dat zij hier voor zichzelf zitten en er in de toekomst baat bij hebben dat zij nu wat leren.
De meeste kinderen op de basisschool zijn namelijk sterk op het hier en nu gericht.
Ik heb eens een week meegedraaid op een Montessori-basisschool.
De leerlingen bepalen daar zelf hun lesniveau en lesprogramma en de docent is alleen een ondersteunende factor.
Ik heb hier zeer intelligente kinderen gezien die hier heel goed mee overweg konden gaan. Ze vulden hun dagprogramma goed en lagen hoger op niveau dan hun leeftijdgenootjes op een reguliere basisschool.
Het tegenovergestelde heb ik er ook gezien.
Juist omdat er veel vrijheid is, geeft dit kinderen óók de kans om het maar even rustig aan te doen, een niveautje lager te kiezen, veel tijd overlaten voor kletsen, tekenen en lanterfanten en aan het eind van een dag, week, maand of jaar (!) eigenlijk nog niet veel vooruit gekomen te zijn.
Deze kinderen zouden beter gebaat zijn bij een regulier programma op een ‘gewone’ basisschool, omdat zij op die manier wél gestimuleerd worden om iets uit te voeren.
Kortom, goede insteek, maar alleen voor leerlingen met hun hoge dosis leervermogen en motivatie.
Volgens mij gaat het hier niet over alleen hetgene leren wat je nodig hebt voor het normale leven en de rest dus maar niet. Maar gaat het om leren (ook onzinnige dingen) voor langere termijn. Eerst goed cijfer toets, dan goed cijfer gemiddelde kerstrapport, dan over na de volgende klas, later een diplome en dan een baan. Alles houdt verband met elkaar maar niet elk klein dingetje dat je leert heb je later nodig. Je hebt het nodig om bijv. te leren hoe je moet leren. of om te lerren hoe je met druk moet omgaan..
“De leerling moet hier immers bepaalde vaardigheden leren die belangrijk of zelfs noodzakelijk zijn voor het leren van een bepaald beroep.”
Maar het leven is meer dan een beroep, en veel mensen krijgen hooguit een baan, geen beroep.
“Leerlingen die school echter verschrikkelijk vinden en het liefst thuis achter de computer spelletjes spelen, kun je echt niet duidelijk maken dat zij hier voor zichzelf zitten en er in de toekomst baat bij hebben dat zij nu wat leren.”
Nou, zonder school hadden ze die computer niet kunnen bedienen, want je moet er toch voor kunnen lezen en schrijven.
“Deze kinderen zouden beter gebaat zijn bij een regulier programma op een ‘gewone’ basisschool, omdat zij op die manier wél gestimuleerd worden om iets uit te voeren.”
Maar daar zouden het misschien de lastpakken worden, die niets doen, want de manier van stimuleren zal bij de reguliere kinderen (voornamelijk buitenschools) niet afwijken van de Montessorikinderen (binnen de school).
Hmm, de stelling komt uit een tijd dat bijvoorbeeld lezen of rekenen nog niet belangrijk was voor een acceptabel bestaan (veel ongeschoold werk). Het scholen was vooral vrijwillige persoonlijke verrijking. Dat is tegenwoordig wel anders.
Als je leert om te leven, dan kun je beter leven om te leren dan naar school gaan. (Daar heeft Erasmus al mooie dingen over gezegd) School is toch een tamelijk onnatuurlijke en zelfs onmaatschappelijke omgeving. Nergens is de wereld zo zoals op school.
Dat ‘blackboard’ heb je inderdaad helemaal nergens nodig, dus hoef je niet te weten wat het is. Tenzij je aanneemt dat de school, het schoolgebouw, inclusief hulpmiddelen als het schoolbord, iets te bieden heeft dat je in het gewone leven niet zomaar tegenkomt en met dat aanbod niet weg te denken is in de maatschappij. Dan moet je het wel weten. Je hebt er dan in je eigen leven, of in dat van je eigen kinderen, mee te maken.
Ik denk dat het leven prima te leven is zonder school en ik denk zelfs dat een aantal kinderen ook zonder school tot allerlei schoolse vaardigheden komt. Van lezen tot en met topo, geschiedenis of talen. Of de exacte vakken ook aan bod zullen komen, kun je je trouwens afvragen.
Maar volgens mij staat ook als een paal boven water dat een heleboel leerlingen juist niet zullen leren van het leven wat typisch schools is en tegenwoordig onontbeerlijk voor een acceptabel bestaan. Lezen bijvoorbeeld. Dat er leerlingen zijn die ook mét school niet leren lezen, doet daar niets aan af. Volgens mij zal die groep trouwens alleen maar groter worden als je schools leren gaat vermengen met leren voor of van het leven.
Er zijn er nogal wat met een heftig leven dat een harde leerschool voor ze is. Dat leven ook in school brengen of de school ervan ten dienste stellen, draagt het gevaar in zich dat ze vanalles leren, behalve nu net dat ene dat zij van het leven niet zullen leren: De vaardigheden die je nodig hebt om een redelijk bestaan op te bouwen.
Laat de school zich dus vooral concentreren op lezen, schrijven en rekenen.
Misschien is het juist wel een idee om alle overige ballast te schrappen en de leerlingen meer vrije tijd te geven. Hebben ze meer tijd om te leven en daar kunnen ze dan weer van leren. Een schoolgebouw heb je daar niet voor nodig.
M Lavell,
Met dat laatste stukje ben ik het ook volkomen eens.
Leerlingen meer vrije tijd geven om deze zinvol te kunnen besteden (waar zij dan weer veel van leren) en bÃÂnnen de school meer aandacht besteden aan belangrijke schoolse vaardigheden, als rekenen, lezen en schrijven.
Vakken als tekenen en gymnastiek zijn zoooo knullig op de basisschool en in mijn ogen een hoop tijdverspilling.
De tijd die vrijkomt bij het schrappen van deze vakken kan enerzijds worden opgevuld met een voller en beter taal- en rekenprogramma en anderzijds met meer vrije tijd voor leerlingen, zodat zij zélf creatief bezig kunnen zijn, het zij thuis, het zij bij een club of vereniging.
(Ja, en een deel zal met die vrije tijd niet veel nuttigs doen misschien, maar van dat kleine beetje aan gym worden ze echt niet sportiever en van die stomme knip- en knutselvakken ook echt niet creatiever. Ook deze leerlingen zijn gebaat bij een rijker taal- en rekenprogramma en als zij in hun vrije tijd dan liever lummelen dan vaardigheden ontwikkelen is dat ook een keuze.)
Het feit dat een vak knullig gegeven wordt, zegt op zich niets over het belang van dit vak. Creativiteit moet je op een of andere manier ook leren. Niet iedere ouder zit te knutselen of te kleuren met zijn/haar kinderen of laat het kind zich bij een sportclub aansluiten.
Ook taal- en rekenvakken worden vaak knullig gegeven, gezien de kennis, of liever het gebrek eraan, die leerlingen soms tentoonspreiden in hun vervolgopleidingen.
Ik ben het er wel mee eens dat er een betere keuze gemaakt moet worden over de taken van een school en de inhoud van het onderwijs.
Volgens mij zit in knutselen op alle nivo's heel veel toegepaste wis- en natuurkunde en allerlei andere vakken, zoals aardrijkskunde, biologie verborgen.Meten, schatten, uitproberen, trial and error, dingen nazoeken.
Maar het is maar net hoe je het brengt!
En bij gym idem, daar zit ook mn bij de kleuters heel veel reken en taalactiviteit in. Veel, voor, achter, lang kort, opdrachten begrijpen en goed uitvoeren. Zo gaat begrippen leren veel makkelijker.
